Düşüncenin Körlüğü Dilendirir

Düşüncenin körlüğü
Besmele okutur
Karanlığa
Dilendirir.
Boş gözlerle
Bakındırır
Burnunun tepesinden
Bir yanının felcidir.
Beynindeki
Kurt kemiriğidir
Karanlığın,
Korkuya eğilir mi dilin
Ve de elin
Üç kuruşa satarsa emeğini
Tüccarlara
Ucuzca bir yaşam içinde
Gerçekliğinden uzaklara
Düşersin...

Düşüncenin körlüğü
İnsanı savurur
Aşktan,
Topraktan edercesine
Ve de kendinin
Olamayacak kadar
Boş bir esintide,
Ömür tüketir...

Boş gözlerde
Düşünce körlüğü
Bakındırırsa eğer
Bir ışık,
Bir kıvılcım
Ancak yol boyu
Göbeğinden
Yarıyorsa karanlığı
Benliğine
Alamayacak kadar da
Derin
Silkelenmelerle
Üzerinden dökülür...

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 1.Kitap)