Düşüncenin doğuşu Şiiri - Muhammed Uzun

Durgunuz
Zamanın akışına uymak için bekleyin dendi
Bekledikçe kaçıyordu zaman
İçten içe uykularım emiyordu akışı
Rüyalar ızdıraplı uykularda
Yorganın ağırlığıyla yorgun uyanış
Ter içinde ürperen beden
Daha ilk merhabasını güne demeyen dudaklar
Herşeyi açık seçik gösteremeyen gözler
Ne masumdur o hâl
Zamanın idrağına varamamış zihin
Güzel kokuyla uyanış doğuyor genizde
Tüm bedeni kendine getiren yayılım
Tam kafanın orta noktasında
Başladı bu dünyaya yolculuk
Uyku, yastığın yüzünde asılı surat
İlk doğum sancısı kasıyor kasıklarını
Dünya debeleniyor içinde
Derisini yıpratıyor içerden
Vahşi canavarın sancısı
Dolu dolu kusmuk sızıyor
Taa boynundan halıya
İğrenç yol rahatlatıyor ızdırabını
Islaklık heryerde
Boğuluyor çarşafın içinde
Tutunması zor kayganlık
Debelendikçe yatak ucuna kayış
Son çırpınış ve yerde uzanan beden
Yatakta ve komidinde ne varsa son çarpmayla üstünde
Bacakları arasından çıkmaya çalışan ızdırap
Yol bulmuş bu düşüşle
Orta yerde uzantısıyla bakıyor sessizce
Uyanışın başladığı yerde bir yangı bir ekşilik
Yerde uzanan canavarda bir kıpırtı bir hareket
Küçük pençeleri uzanıyor büyük ruhsuz bedene
Tomruk gibi uzuvları ıslaklığın içinde debeleniyor
Odadaki tüm yaşam artık bu bedende