Düşüncen Şiiri - Okan Özkul

Beynimin içinde yaşıyorum seni.
An geliyor düşüncelerim kalbimi delen mızrağa dönüşüyor.
An geliyor kalbimin odalarında cıvıldaşan kuşlara,
Bazen masmavi gökyüzünün enginlerinde uçmakta olan kuşumu seyre dalıyorum.
Kimi zaman kafesin içine hapsediyorum seni.
Korkuyorum.
Neye vurgun olduğunu bilmemek midir derdim,uçmaya hasret avazı hırçın bir kuşun kanadını kırmak mıdır bu iç kanatan ihtimal ,
Bilmiyorum..

Can damarı eksik,tamamlanmayı bekleyen bir yapboza benziyorum gitgide.
Gün geçtikçe daha da karışıyorum.
Yaşadıkça yoruluyor,yoruldukça seyre dalıyorum ;
Geçmişime, sönmüş iklimin kurumuş dalına,
Ânıma, izini kaybettiğim gençliğime,
Ve geleceğime, amansız bir hengamenin hayaline..

Aklım; göğün dolanbaçlı yollarında uçurtma uçuruyor.
Yorgun bir saate emir veriyor;
"Sus..Çocukluk bavulunu topladı."
Emekleyen ayakların dünde kaldı.
Luzümü yok varlığının,düşüncen kalbime aktı.