Düşüncelerim Şiiri - Gökhan Oflazoğlu

Dağılır düşüncelerim sokağa çıkar.
Sabah okula giden çocuğun arkasından
fısıldar. Daha çok var.
Caddelere uzanır, yoldan geçen insanlara
selam verir. Kimse almaz.

Üstüme vazife değil bilirim. Bunun için ekmek de
vermezler; günlerim zor geçer. Elimde değil,
düşünürüm.

Böyle daha mutluyum, en önemli ödevim.
Parklarda, kaldırımlarda, çarşıda, denizin
kıyısında, sevdiğim insanlarda beni bana
anlatır düşüncelerim.

Savrulur gökyüzüne, ulaşmaz bir yere diye,
rastladığım, tanıdığım insanlara anlatırım.
Kimse ciddiye almaz.

Gözardı etseler bile, düşünürken daha çok varım.
İnsana da bu yakışır. Hem düşüncelerim önümü
açmasa sizi nasıl tanırdım.

30/04/99