Güneşlikleri sımsıkı asacağım tepeden. Dişlerim gibi kenetli, kementli olacak hepsi.
Tek söz çıkmayacak esrik zamanlara dair ağzımdan. Çıksa çıksa menteşesi tutuk bir pencerenin gıcırtısına benzeyecek.
Hayır, ne sitem edeceğim artık ne de üzüleceğim. Yalnız ruhların, birbirini gün ışığına çıkarması diyeceğim buna… Bu çok iyi niyetli bir düşünce bile olsa. Belki yalan, belki yanlış durumlara kahrederken…
Düşler; kaç tozlu ruhu tavan arasından indirmeye devam edecek daha… ki, ve dahi, öyle böyle değil” hangi bağlaç uyarsa buraya, gerçeğin ilmeğini örmeye devam edip, duracak gecelerin karanlığından.
... ve nihayet gelip çattı
Bir dilimi zehir zıkkım
Bir dilimi candan tatlı
Masallarla indi yere
Sebil oldu cümle hikâyelere
Kara kara kazanlarda kaynadi
Devamını Oku
Bir dilimi zehir zıkkım
Bir dilimi candan tatlı
Masallarla indi yere
Sebil oldu cümle hikâyelere
Kara kara kazanlarda kaynadi