Düşünceler, düşünceler… Şiiri - Ayşe Keskin

Güneşlikleri sımsıkı asacağım tepeden. Dişlerim gibi kenetli, kementli olacak hepsi.

Tek söz çıkmayacak esrik zamanlara dair ağzımdan. Çıksa çıksa menteşesi tutuk bir pencerenin gıcırtısına benzeyecek.

Hayır, ne sitem edeceğim artık ne de üzüleceğim. Yalnız ruhların, birbirini gün ışığına çıkarması diyeceğim buna… Bu çok iyi niyetli bir düşünce bile olsa. Belki yalan, belki yanlış durumlara kahrederken…

Düşler; kaç tozlu ruhu tavan arasından indirmeye devam edecek daha… ki, ve dahi, öyle böyle değil” hangi bağlaç uyarsa buraya, gerçeğin ilmeğini örmeye devam edip, duracak gecelerin karanlığından.

Bunca insanın derinliğini tekrar tekrar kanatmayı nerden öğrenmiş diyeceğim, çocukça, içten içe merakla.

Kendi yaralarını yararken üstelik… dondura, ısıta, kanata, kaynata.

-Düşlerin bu durumdan zevk aldığını düşünmek.. evet.- Bu çok daha gerçek bir düşünce gelecek bana.

Rahatlayacağım bu düşüncemle. Çok daha söyleyemediklerimi düşünecek olursam.