Şarabî bir nisan dökülüyordu takvimlerden
Zaman, bizi aşkla oyalamaktan vazgeçiyordu
Bir gidişin vardı ki;
Yağmalanan şehirlerden kaçan insanlar gibiydin
Koşuyordun...
Son kez baktım itaatkâr sırtına
Taştan bir heykel gibi kaskatı kesildim
Ayak bileklerimden boğazıma kadar kesildim
Hanidir yerinde duran kalbim yerini yadırgadı,
Sızladı!
Sızısı, tekrar varlığını hatırlattı
O an zamanı durdurmak düşüncesi geçti aklımdan
Eylemsizleştim,
Düşüncem, düşüncede kaldı.
Kayıt Tarihi : 10.11.2018 10:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
O an zamanı durdurmak düşüncesi geçti aklımdan Eylemsizleştim, Düşüncem, düşüncede kaldı.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!