Düşün Şiiri - Sinan Karakaş

Renklerimiz farklıdır beyaz siyah ve sarı
Dizaynımız aynıdır baş gövde ayakları

Doğarken ağlamışız elbet insan olarak
İnsan gibi yaşayıp insan gibi gülerek

Gülmüşüz sevinince çığlıkları atmışız
Ağlamışız üzülüp gözyaşı akıtmışız

İki göz iki kulak iki burun deliği
İki kol iki ayak almışız tefekkürü

Yok desende o vardır var desende hep vardır
İnsan için bir bilsen o en güzel bir yardır

Seni beni var eden adalette sultandır
Ona inanan insan elbette müslümandır

İnanmak inanmamak özgür iradenledir
Direnmek inkar etmek inan ki beyhudedir

Zulmetme yaradanın yarattığı insana
Nefsini terbiye et benziyorsan insana

Aczini bil övünme insan tanrı olamaz
Tanrı bile insana böyle bir ceza vermez

Neye inanıyorsan tevbeni ona eyle
İnsan olmak şereftir şerefini kirletme

Küçük değilki dünya hepimize yetiyor
İnsan eksen toprağa ordan insan bitiyor

Ölmeyeceksen eğer sana köle olayım
Ölümsüz insan yoktur doğru yolu arayın

Akıl sizi götürür elbette Rabbinize
Düşünen varlık isen bu kadar yeter size