Düşümdeki Okul Şiiri - Halim Kunduz

Benim de düşlerim var.
Ne mi düşlerim?
Gelin düşümde beraberce gezelim.
Bir okul,
Son zil çaldı, dersler bitti.
Ama öğretmenler okulu terk etmiyor.
Tabi ki öğrencilerde.
Bu okulda bir şey var.
Benim bildiğim okullara benzemiyor.
Bir grup, müzik öğretmeni eşliğinde müzik salonuna gidiyor.
Yalnız dikkat edin, hepsi bir yumak halinde,
Sevgi seli olmuş, akıyor adeta.
Beden eğitimi öğretmeni şef, sanmayın koro şefi,
Onun rehberliğinde birçok öğretici.
Kimi atletizm pistine, kimi futbol, kimi basketbol,
Kimi voleybol, kimi hentbol sahasına gidiyor.
Yüzme havuzuna gidenler hariç.
A a a! O ne?
Sanki şurada savaş var.
On beş-yirmi öğrenci, satranç tahtalarında strateji geliştiriyor.
Sahnede tiyatro çalışanlar.
Salonda masa tenisi oynayanlar.
Bilgisayar salonunda, internetten bilgi indirenler.
Resim atölyesine bakıyorum.
Eli yüzü boya içinde sevimli canavarlar.
Ama bitmedi!
Şu binadan davul zurna sesi geliyor.
Acaba düğün mü var?
Hayır, hayır, orada halk oyunu çalışıyorlar.
Aman Allah’ım!
Bu patlama ne?
Doktor, hemşire önümde,
Koşuyoruz!
Nereye mi?
Tabi ki laboratuara.
Üzülmeyin yaralı yok.
Fen bilgisi öğretmeni başlarında,
Geleceğin bilim adamları deneyler yapıyorlar.
Yalnız bir-iki cam kırılmış.
Varsın kırılsın.
Böyle bir okul düşlenirde,
Ozanlar, öykü düzenler olmaz mı?
Kütüphaneye göz atıyorum.
İşte geleceğin edebiyatçıları,
Fikir adamları.
Şimdiden döktürüyorlar.
Zil çalıyor.
Herkes malzemelerini kapmış, yerlerine taşıyor.
Temizliklerini yapıyor, yemekhaneye doluşuyorlar.
Harcadıkları enerjilerini geri alacaklar.
Fakat dikkatimi çekiyor.
Ne itiş, ne kakış,
Ne şunu yap, ne bunu yap.
Mükemmel bir disiplin içinde,
Herkes ne yapacağını biliyor.
Gözleri sevgi saçan, mutluluktan uçuşan,
Cıvıl cıvıl sevimli canavarlar.
Ödevlerini yapmağa dershanelerine çıkıyorlar.
Her dershanede bir öğretmen yardım ediyor.
Ödevini bitiren, hüzünle evine gidiyor.
Sanki onları okuldan zorla ayırıyorlar.
Bunlar da kim?
Okul müdürü ve şehrin ileri gelenleri,
Acaba ne konuşuyorlar?
Fazla merak iyi değil ama, gelin kulak kabartalım:
_ Sayın müdürüm, bir şeye ihtiyacınız olurda söylemezseniz, vallahi darılırım.
Birisi beni mi dürtüyor ne?
Gözümü açıyorum.
Eşim karşımda:
_Haydı kalk, okul zamanı geldi, diyor.
Çocukça bir düş işte.
Böylece sona eriyor.