ne kadar dokunmak istedim
kuruyan bir dalın
yağmur yemiş yaprağına
benden önce çekilmiş
damarları yeşilin
kaç damla göz yaşı dökmeliyim ki! ...
YAĞMUR'u unutturmak için...
gövdesi
titrek bir mum alevi
yaprakları sarı,
gözleri intihar mavi*
bulutun kaşını çattığı
güneşli bir günde
uzattı ellerini göğüme
ve dedi ki...
dalıma kon
kırma aşkın can bakışını
ağırlığımı taşı
otur baş köşeye
yeşilime dokun
damarlarımdan hayata akıp git
güneşim ol
derinleşen yaramın kabuğunu yak
göğüs kafesimden
martılar uçur, güvencinler gibi sessiz kal
sustu
uzun bir süre rüzgârın ıslığı
el açtı
Menekşe'nin bir avuç yaprağı
...kara toprak ağacımın
kökünü bana bağışla...
*Yusuf Hayaloğlu
Tülay SustamKayıt Tarihi : 18.4.2006 13:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
senin şiirinde bunu hatırlattı bana..
çok güzel hüzünlü ve bir okadar gerçek..
yaşanmışlık kokuyor tülay..
umarım canın acımıyordur ..
şiirlerin is kokuyor..
yanılmak dileğimle..
kökünü bana bağışla...
Ve gölgesinde yeşillenen dallarına konan martıları
seyreyleyim.
Şiiri okurken içimin acıdığını hissettim.
Yazarken ne hissettiğini düşünerek.Tebrikler
Sevgilerimle.
Güzel şiir. Kutlarım
Sevgimle
TÜM YORUMLAR (9)