Düşülür yokluk hanına

Akıllının ’da yolu düşer yokluk hanına
Kuru ekmek bandırır bardaktaki suyuna
Durmaz düşünür yol arar yıldızların altında
Papatya falı bakmaz işi bırakmaz şansına

Bilir sabır ve sükûnet yaşamın gerçek ilacı
İmtihan sayar başına gelen her olayı
Yaşadıklarını not alır nesline bilgi için
Kesmez umudu son nefeste olsa da

Bir dilim ekmek bir bardak suyla da doyulur
İlahi rahman öğünde rızkımızı da bol verir
Bağa ne ekersek harmanda o görülür
Layığını yaşarız, kimse kimseyi kandırmasın

Başkasını kandıranlar kendi yalanında boğulur
Boş sözler gölgesinde zenginlik yaşanır
Başkasında var olanın peşinde koşulur
Dünyada ne insanlar var birbirinden acayip

Yağmursuz toprak gibi, kurumuş vicdanlar
Tilki, çakal gibi gözleri komşu tavuğunda
Ukala şımarık dolaşanlar var aramızda
Sanırlar böyle geldi böyle gidecek bu dünya

Fırsat bulsalar söz söyletmezler, gezerler eli silahlı
Duyuyoruz durduk yerde kardeşine kurşun sıkanı
Emekler harcansa ’da zordur bataklıktan kurtulması
Sözler rüzgâra karşı, derler bırak bana gazel okumayı

Vasıf’ Dokuz köyden kovulup davullar çalınsa ’da
Tasa etmez, umutla yol alır kendi gibi bulmayı
Değişmez gönülden gelen insanlık sevgisi
Yaradan açan gülleri soldurmadan, tohumlar versin
Çoğalsın inşallah evlatlarımın nesli.

VASIF TEMEL ÇOBANOĞLU
11.05.2019 CUMARTESİ