Düştüm Kalktım Büyüdüm

Şair olmaya falan niyetim yok beni yanlis anlama
Yüregimin bulanik sularindan sessiz bir gemi geciyor kimi zaman
Gelip gidip gözlerinin tertemiz limanina yanasiyor
Dalgalarinda denizinin savruluyor yüregim
Kiyisina vuruyorum bu sefer yaşamın

Uçurumlarda yürüyorum seninle akşamüstleri
Gündüzleri yakamozlardayim
Derin uykulardan uyanıyorum akşamları
Yaklaşık sende bitiyorum hergün
Uzun kollariyla kısa adamlar baltaliyor yaşamı
Kaniyorum en inandigim yerlerimden
Şarkılarin şiirlerin bir ahenki yok
Yüzün olmadan soluyorum
Penceremde bir çiçek vardi bir zaman
Yeşilini kaybetmiş bir orman gibiydi
Yazin ortasinda döktü yapraklarıni
Ben çocukken bir zaman
Kırdılar çiçekli dallarımi

Yaralarımı tuzla iyileştirdiler benim
Düştüm kalktım büyüdüm
Illede seni sevdim
Hiçbirşey gidişin kadar acıtmadı bu hayatta.

Özgür Server Cömert