Düştük Gülüm Hazana Şiiri - Mahmut Cantekin

Küstün mü can o gül yüzün kara kış,
Yuva yapmış hüzün ela gözüne…
Bu ne öfke sevgi ile ör nakış,
Al sevdamı kar yap gönül közüne…

Bahar umduk düştük gülüm hazana,
Atar cadı aşkı kaynar kazana,
Her dem özen sevgi çizip yazana,
Kulak asma katran kalpli sözüne…

Söyle hangi uzun dilin anteni,
Zehir kustu derde saldı ak teni,
Solmuş benzin geçmiş sarı keteni,
Fesat çıyan ateş salmış özüne…

Çok safsın yâr çarpmış yalan rüzgârı,
Yaktı beni yüreğinin efkârı,
Şu gönlümün son limanı tek garı,
Gülücükler kondur artık yüzüne…

Cantekin der; bu dargınlık eziyet,
Aşka hançer kar boranlı vaziyet,
Her zorluğa göğüs germek meziyet,
Mor menekşe ek yâr gönül düzüne…