Düştük Bi' Kere Şiiri - Hakan Pomakoğlu

Öyle bir bakışın vardı ki
Buz tutmuş yüreğinin aynası gözlerinde
Sarkıtlar vardı mızraktan keskin...
Çaresiz sığınmıştım saçağına;
Tipi vardı dışarda dolu-dizgin...

Ah ki
Düşüverdi biri ansızın
Kıpırdayamadım
Ucu tâ yüreğime değdi
Ve şimdi
Benim de yüreğim buz kesti
Yangınlar içinde...

"Bir ateşim yanarım
Dumanım yok, külüm yok;
Sen yoksan baharımda
Bir derimcik gülüm yok!

Ne olur beni bırakma
Fırtınalar kucağında
N'eyleyim ki senden başka
Sığınacak limanım yok."

Gönül haylaz bir çocuk gayrı
Yok bilmez, laf dinlemez...
Ah be gülüm!
N'eyleyim ki düştük bi' kere!...

Samsun, 1997