Ben bir çocuğum, adım Amir
Bir acıktığımı biliyor beni aç bırakanlar
Bir de yalınayak ekmek aradığımı, terliğimi çalanlar
Dünya savaş alanı ben ise çocuk
Dünyanın nimetini elime uzattı bir el
Bilemedim, düşman bana hep düşman
Diyorum ya; çocuğum, mutlu oldum
Nankörlük değil, teşekkür öğretilmişti bana
Gözlerim pırıl pırıl baktı yalınayak gittiğim celladıma
Gitme vakti
Elimde nimet, yüreğimde sevinç, döndüm sırtımı
Hâlâ gülümsüyordum oysa
Bir şey oldu, düştü nimet.
Sevincim parçaladı yüreğimi.
Ve en son vuruldum sırtımdan.
Sırtım, vurulan bir yerdi, aynı coğrafyam..
Kayıt Tarihi : 4.8.2025 01:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Gazzeli Amir..
