Düşteki Düşler Şiiri - Ayşe Öztekin

Düşlerin parlayıp solduğu yerde
Hasretin atları şahlandı içimde
Sevda dolu bir yüreği
Bırakıp o şehirde
Dönüp geldik kaderimize.

Yüreklerimizi aldık şimdi ellerimize
Yıldızlar gibi titreşmedeler
Soluk soluğa ve yan yana
Birbirine uzanamamanın acısıyla
Kanamadalar...

Ne kara tren var
alıp giden yârimi
Ne kara büyüler
ne kediler.

Elimde kanayan bir yürek var!
Göz göz olmuş;
Başkalarının saadetince büyük...

Fırlatsak onları asumana
Uçsalar doyasıya
Sonunda yıldızlara takılırlar.

Atıversek ummana
Erseler koca bir okyanusta
kaybolmanın derinliğine
Sonunda ya balıklar kıskanır
ya takılırlar ağlara...

Ne asumana
Ne ummana...

Ak yeleli atların üstünde
Uçmağa varmak
Uzanmak gökyüzüne
Düş içinde düşmüş meğer.

Ne kadar severse sevsin
Bir yürek hep yalnızmış meğer.

Ekim’96/ANKARA