Düşsüz Hercai Şiiri - Kağan İşçen

bu akşamdı her akşam
alaturka ölmüştük
yapraklar bizim içindi
ağaçlar bizim için koruyorlardı
sokakların yoksulluğunu

hırsız gürsüz sevmeyi bilmedik hiç
öğrenmek de istemedik yenmeyi belki
aşk kavuşmakla yenilgiye mahkumdu tartışmasız
oyuncak gemiler gibi ufuksuzdur aşk
kavuşmakla sınırlı
sınırsız ve zamansız birşey yok
aslalarımızda bir tek siz vardınız
sizle olan ayrılığımız
hani o düşüncesizce tek paylaştığımız
taş aptallarıyıydık aşkın
ne görsek çaldığımız çağ kaçkını düşsüz hercai
bak yenilenmedik değil mi
diyalektik tarih proleterya
biz ancak aşkla varolabiliriz
herşeyden geçtik bıraktık ırmakların akışını kendine
bir küsmedik çilemize robespier gülüşlü giyotin kaçkını
hiçbirşeyimiz yoktu üzülmedik
ekmeksiz kalmaktan bile şikayetçi olmadık bir zaman
ama bulutlarımız olmazsa ne yaparız dedik
neyi paylaşırız nazsız yalansız
varsın akmasın gayrı dedik damarımızda
sekizinci iklim için bu tutku bu deccal görmek zulmü
biz kral deviren soytarı olmadık hiç
ama olduk kırık kasnağı bir çocuğun
hem de düşüncesizce kaba

düşünmeden sevmekti yanağından ısırmak yari
iradesizdik zaaflarımızı yenemedik hiç
aslalı bir hiç ama hep herde kıvranan
arada kalmayı sevmedik bu yüzden
ama hep öteki hep üçüncü oldu adımız
ilklerdeki sonlardaki ilk gibi
duyulmadığınca kime kimseye feryadımız

ilk ve son mahkumiyetimiz
özgürlüğe olacak
son olacak
ateşe ve güneşe kör bakmaklığımız