Düşsel Diyalektik
sokağımda ışık
gözümde fer yok
yoruldum bu patırtıdan
oysa ben istemezdim ki boş bira ve meşrubat şişeleri arkasındaki umarsız ve gayesiz arkadaşlığa bakmayı.
yaşamak her bahar bir ağacın dalında yeniden doğmak değildir oysa
yaşamak vurunca sarsıntılar içindeki boş şişenin dibine vurmak değildir savunmasız suratımın ortalık yerine
ve katışıksız mutlak inanç özündeyse insanın yaşam yaşamaya değer.
Kayıt Tarihi : 10.11.2000 22:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!