Düşmüş Melek Şiiri - Ömer Gümeli

Anılarımı katletmek isterdim oysa
Uzun solukluk barış hayaliyle
Hayatımın en berbat hatunlarına
Çıkardımmı kıştan kumdan bu başımı
Mevsimim yazdan bir gündü
Mevsimsizde sevmezler sevdiğim dişilerim di
Kıştadır savaşım yani tam üçyüyaltmışdört kereye güün be gün

Kadınlarımı boğamazdım oysa
Biri elini uzatır çıkarır umuduyla beklediğim kuyumun dibinde
Bir başımı kaldırsam
Yine bulurdum gün yüzü göstermezimi
Bir anı daha eklediğim hatıralarıma
Dönerdim tam bir gün eksikli seneme
Yüzülmez barışsızdaki çukurda
Kaaç ömür kere

Yazbahar aylardan yuvarlanarak kışa
Parazit gibi ruhuma işleyen soğuğu
İçime içime çeker tam üçyüzaltmışdört kere ölmezdim
İşte derdim
İştee
Geldik mi döndük mü yine?
Hep gözlerime iğne ilmek dikişten kapanan
Derim bu yolculuk köör
Derim fenaa
Günün sonunda bavulsuz yalın nasıl kovuluverirdik yazdan kışa?

Bir rüya düşlerdim kocaman
Yaşarsam bir güncükten fazlaya
Üçyüzaltmışdörtgünlük tastamam
Organik bi' hasardım ben
Oysa...