Düşmemiş yağmur damlası Şiiri - Muammer ...

Husule gelmiş; Ama orda... Bir bulutun “hayalden beden”ine tutunmuş... Ve bırakmak için ellerini en küçük ısı farkını bekleyen, düşmemiş bir yağmur damlası gibi bakıyordun ya bana;
Pırıl pırıl titreyerek! ..
§
Hani koşuyordum ya, yağmur altında sırılsıklam; ve bir yandan da ağırlaşan giysilerimden kurtulmaya çalışarak...
Hani seni görmeye çalışıyordum ya zaten, yere düştüğümde;
Başım havadaydı, gözüm yukarıdaydı, ve canım avucumdaydı hani! ..
§
Ve hani, çıplak tenime kezzap gibi düşüyordu ya her bir damla! ..
§
Ben; bulutlarından sevdalar dökülen... Ben, her yağmurda, üzerimize toprak kokusu yağan bir Mayıs güzeli şehirde yaşıyordum...
§
Ben; yüreğimde seni ısıtıyordum senden öğrendiğim gibi, üşüdüğün zaman...
Ben; yudum yudum tüketmeye kıyamadığımdan seni, çayımda seni soğutuyordum! ..
§
Ben; her damlayı yakalamak için çılgınlar gibi koştuğum sokaklarında, üzerime sevdalar yağan bir şehirde yaşıyordum...
Sen ise pırıl pırıl titreyerek bana bakıyordun; husule gelmiş, ama henüz düşmemiş bir yağmur damlası gibi...
§
Ben o gün hep seni, hep seni anlatmaya karar veriyor, ama bunca yıl seni hiç anlatmamış, anlatamamış olduğumu fark ediyordum...
Yani bana, seni yakalamak için, yine yağmurların altında düşe kalka koşmak düşüyor...