Ne okumuş ne yazmışım,
Yüzüm yazıya düşmeden!
Kendi kendimden bezmişim
Sızım yazıya düşmeden!
Zemherinin ardı bahar
Önceliğim vicdan ve ar.
Bunu bana öğreten var
İzim yazıya düşmeden!
Nedir diye sormuyordum.
Kafayı hiç yormuyordum.
Ben, kendimi görmüyordum
Gözüm yazıya düşmeden!
Gündüzler sanki geceydi,
Çözülmeyen bilmeceydi,
Söylenenler kaç heceydi?
Çözüm yazıya düşmeden!
Ben ne atamı bilirdim,
Ne de bu güne gelirdim,
Karanlıklarda kalırdım,
Özüm yazıya düşmeden!
Okudum, kapılar açtım.
Sanki faydasız bir güçtüm,
Bana bilgiç, ele hiçtim.
Tezim yazıya düşmeden!
Toprağıma gül diktiler,
Gönlüme sevgi ektiler,
Dostlar kahrımı çektiler,
Nazım yazıya düşmeden!
Damlaya bahir demezler,
Söz, aşka dair demezler,
Coşari, şair demezler,
Sözüm yazıya düşmeden!
Kayıt Tarihi : 13.1.2016 20:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!