Düşme Şiiri - Dilaver Zülfikar Demir

Doğarken ölenleri kefensiz gömerler
Toprağına bile gam ekerler
Kahpe feleğin çilesini çekenler
Gözlerinden yaş değil kan dökerler

Yaşamanın bedelini ağır öderler
Her zaman karnalıktır geceler
Omuzlarında ağırdır yükler
Kimzesizliği örtünüler

Güneşin doğuşuyla kararır dünyaları
İki ayakları celladların uyanışı
Faişe gecelerin yoktur sabahı
Kimselerde duymaz bu feryadı

Düşme, bilmez çektiğini kimseler
Canını versen ruhuna haciz getirirler
Mezarını deşip cesetini yerler
Öldümü diye kemiklerini isterler