Düşmanım zamana Şiiri - Müjgan Asıl Kefeli

DÜŞMANIM ZAMANA
Gelişinde sevgi yumağı olurum,
Çözdükçe bana sarılan.
Her gidişinde enkaz kalır,
Arkanda bırakılan.
Topla çıkart böl eşittir ayrılık,
Sonuçta çıkan.
Şimdi sitem ediyorum zamana.
Kızıyorum akreple yelkovana,
Anladım ki ben düşmanım,
Seni benden alıp giden,
Acımasız zamana!
Kelimelerin bittiği ayrılık sancısının
Başladığı yerdeyim.
Sensizliği devraldım,artık beklemedeyim.
Gözlerimi çevirdim uzak ufuklara,
Beden ayrılsa da yürekler bir arada.
Bir daha ne zaman görüşürüz?
Hangi ay hangi bahara?
Onun içindir ki ben vedaları sevemem.
Onun içindir ki…
Peronda arkandan el sallayıp,
Güle güle diyemem.
Gidişlerinde koca şehir dar gelir.
Bir daha görmeyecek gibi,
Nefesim daralır yüreğim ezilir.
Üzülme sevgilim
Bu dünyada kavuşmasakta,
Öteki dünyada ebediyen seninim.
Her şey için sana yemin ederim.

Gamze YAĞMUR. 06.03.2010