Düşman Evin İçinde Şiiri - Abdullah Toroslu

Sanma düşman uzakta veya başka düvelde;
Adüv’lerin eşeddi, bil hanenin içinde!
Hak, hakikat deyince, hasım olur ilk elde;
Mümkün ise sen böyle hanım ile geçin de!

Odur, Din-i Mübin’e, en kronik muhalif;
Sözde dindardır ama fiiliyatta tam kindar!
Her Ayeti, Hadisi, eder mutlak şaz telif;
Hanım, hanım değil de, sanki cinli bir cindar!

Bin delil de getirsen, onaylamaz o hakkı;
Onun için tek bürhan(!) cahil hissi kem zannı
Keramet’te göstersen, tercih eder na-hakkı;
Gece gündüz kesiksiz, tekellümde fem zannı!

Ne yaparsam yapayım, yaranamam ben ona;
Ağzım ile kuş tutsam, demez asla; kabulüm!
Muhiplerin saydırsam, girmem bile en sona;
Sanki o bir Kabil de, ben düşmanı Habil’im!

Otuz senelik eşim, hala; “lolo” der dili
Onca aşı yedi de, hiç demedi; “ah eşim! ”
Her lisandan haberdar, kuşdiline aşina;
Benim dilden bi-haber, bu ne iştir kardeşim?

Hangi dilden söylesem, omuz silkip geçiyor;
Bal akıtsam ağzımdan, der ki; akan baldıran(!)
Hitabında en kaba, kelamları seçiyor;
Veli gibi olsam da, olmaz bana aldıran!

Ey arifler, âlimler; yok mu bana bir çare?
Sabır denen sermayem, tükenmeye tuttu yüz!
Boşanmadır diyor da, bazıları son çare;
Ben yine de o sözü, almam dile düpedüz.

Biliyorum şu sabrın, sonu mutlak selamet;
Çünkü Hakkın erleri, hep bu yolda olmuşlar!
Diyorsanız; “var mıdır, şu felaha alamet? ”
Milyonlarca hak dostu, onu bunda bulmuşlar!

Dua edin esiri, olmayayım gadabın!
Zira öfke akıl’ı, alır baştan şüphesiz.
Çıkmayayım gayz ile ben dışına adabın;
Çare çoktur Mevla’da, hiç etmeyin şüphe siz!

Abdullah Toroslu
14.08.2011-Türkiye