Düşman Şiiri - Mesut Çiftci 2

Anlamsızlaştı hayat.
Birden bire oldu her şey.
Birden bire olduğunu sandık,
Kendimizi kandırdık.

Tüm anlamlar kayboldu birden bire,
Issızlaştı hayat, yalnızlaştı, katılaştı.
Tüm renklerini ve güzel kokularını yitirdi.
Sonra ışığını.

Kitaplardaki tüm harfler silindi,
Tarihteki tüm izler,
Yediğimiz yemek, içtiğimiz su tadını yitirdi.
Hakim olmak istemiştik; hepimiz,
Yani tüm insanlık,
Yani ben, yani sen, yani o,
Yani biz, yani siz, yani onlar…

Yani hepimiz.
Hakim olmak istemiştik,
Sahip olmak istemiştik,
Kral olmak istemiştik.
İsteklerimizin çaprazında yitirdik dünyayı.
Hayvanları ve ağaçları öldürdük,
Denizleri ve okyanusları ve gökyüzünü ve yeryüzünü kirlettik.
Dünyamızı öldürdük, kendimizi de öyle.
Çocuklarımız ve torunlarımız,
Yani bizden sonrakiler bize düşman,
Biz kendimize düşman,
Dünyamıza düşman,
Hayata düşman olduk.