Düşlerin kıyısında Şiiri - Mücahit Aras

Gecenin koynunda bir sigara yanar,
Bütün şehir susmuş, bir ben varım ayakta,
Kahverengi bir duman gibi, tüter hüzün,
İçimdeki isyanı bastırmaya çalışırım,
Ama bilir misin,
Ne kadar derine saklasam da,
Yüzeye vurur o eski anılar,
Tenimde bıraktığın izler gibi.

Bir tren sesi, uzaklarda,
Bir kadının solgun yüzü geçer aklımdan,
Aynaya bakar gibi bakarım gökyüzüne,
Orada kaybolmuş bir yıldız bulurum,
Beni bekleyen,
Kendi yalnızlığımın içinde.

Şimdi, bir otobüs durağında bekliyorum,
Hayatın gelip geçmesini,
Ama her şey aynı, hep aynı;
Gözlerim kapalı, kulaklarım sağır,
O eski şarkı çalar bir köşede,
Bir radyo dalgasında,
Beni çocukluğuma götüren,
O unutulmuş oyunların,
O yarım kalmış hayallerin içine.

Bir sabah, gri bir sabah,
Uyandığımda bulduğum tek şey,
Sadece yarım kalmış cümleler,
Kağıda dökülmeyi bekleyen kelimeler,
Ama ne fayda,
Zaman benden daha hızlı,
Çocukken koştuğum o yokuş gibi,
Bir türlü yetişemediğim.

Sen geldin sonra,
Bir rüzgar gibi, aniden,
Gözlerimde bir serinlik bıraktın,
Ama o kadar çabuk geçti ki,
Sana bile alışamadan,
Bir sabah kaybolup gittin,
Beni boş sokaklarla,
Ve susturulmuş şarkılarla bıraktın.

Şimdi, yıllar geçti,
Ama her şey aynı,
Sadece biraz daha eksik,
Biraz daha yorgun.
Gözlerimde yaşanmamış yılların izi,
Kalbimde kırık dökük anılar,
Ama yine de,
Bir gün belki,
Seninle buluşuruz yeniden,
Düşlerin kıyısında,
Sessiz bir sabah vakti,
Bir bardak çayın buharında,
Belki de hiç...

Ama şimdi gitmeliyim,
Kendi yalnızlığıma,
Kendi gölgeme doğru.
Çünkü, bilir misin,
Bazı yollar, yalnız yürünür,
Ve bazı aşklar, sadece sessizlikte bulunur.
O yüzden gitmeliyim,
Bir yaprak gibi,
Sonbaharın sarı kollarında,
Yavaşça düşerek,
Ve sonra unutularak...

Sonsuza dek.