Düşlerin Arasında Şiiri - Suzi Ayyıldız

O kadar yorgunum ki,
ruhumun kemikleri sızlıyor...
Bir çığlık düşüyor içime,
sessiz, derin, ağır.

Gecenin omuzlarında
eziliyor düşlerim.
Uykusuz bir yankıyım,
kimseye varamayan.

Zaman,
avuçlarımda eriyen bir mum gibi,
damla damla düşüyor içime.
Ne kadar toplasam da,
hep biraz eksiliyorum.

Gözlerimde kırılmış ışıklar,
savruluyor duvarlara.
Bir gölge gibi dolanıyorum
odaların arasından,
bir hatıra gibi siliniyorum
kendi hikâyemden.

O kadar yorgunum ki,
düşlerim bile uyanmıyor artık.
Söyle, hangi gece unutturur
bunca ağırlığı?

Hangi rüzgâr savurur
omzumdaki sessizliği?
Hangi yağmur yıkar
yüreğime sinmiş kırgınlığı?

Belki de yoktur bir sabah,
belki de geceye mühürlüdür kaderim.
Ama yine de beklerim,
karanlığın içinden bir ışık süzülür diye.
Belki bir ses,
belki bir nefes,
belki de adımı unutmayan bir gökyüzü
bana döner diye…
Ve şimdi usulca düşerim düşlerimden,
sensiz
sessiz ve yalnız,