Düşlerimizin Yolu Şiiri - Kudret Alkan

Sevmek, ayrı bir yoldu.
Kimimizin farklılaştığı, kimimizin yağmur olduğu.
Neydi gözyaşına tutku veren.
Bir silahı mı vardı insanın.
Yine bilmeceler, yine kör noktalar.
Hangisi ya da hangileri benden çalar.

Tut nefesini, bir yol var önünde.
İnsanların kaybolduğu, gözyaşının felç olduğu.
Öyle bir yer ki seni bulan,
Benden ve senden çalan.
Kaderi bir noktaya çıkaran.
Sonrası hayat diyorsun ya.
Sonrası hayallere vuruyorsun ya.

Neydi aklımızı sarsan duygular.
Hislerin beyazlaştığı, gönüllerin bağlandığı.
Seninle benim aramdaki.
Sence de aşk mı?
Sence de aşk değil mi?

Alışmalıyız, aslında yıllar geçtikçe yeniliyoruz.
Önümde yine yıllar ve ben yazıyorum.
İkimizin nefesini çiziyorum.
Bir yerde ağıt, diğer yanda kalem.
Al benden de bu kadar.

Ellerim mahkum olmuşcasına.
Seviyorum seni küsmüşcesine.
Düşlerim seni tutarcasına.
Gündüzüm seni yaşarcasına.
Bak işte ikimizin sesi.
Uzaktan gelen benim gecem.

Ne olur ışık ver.
Aydınlat bendeki geleceği.
Ne olur yol ver,
Çözümle bendeki dirilişi.
Bir umut ver de,
Sar bendeki düşleri.