Düşlerime Girme, Kalbim Duruverir

DÜŞLERİME GİRME, KALBİM DURUVERİR

Kara'm,son vedalaşmamızdam tam iki yıl önce,
Kaybet korkusula ağlamıştım günlerce.,
Niyaz etmiştim'N'olur düşlerime girme'diye,
Çünkü varlığında yokluğuna dayanamaz,
Göremedikçe seni köşe bucak arardım,
Dolardı gözlerim,için için ağlardım.
Öyle bağlanmıştım ki sana ölesiye,
Şimdi anladım ki umutsuz bekleyişim, gelmeyecesin,
Rüyamda girmen korkutuyordu kalbim durur diye
Nıyazımı kabul ettin,düşlerime girmiyorsun,
Kalbimi durdurup,öldürmüyorsun.

Geçerken yanımdan kuyrugunla dokunup selam vermeyeceksin,
Özleminle yıkılıp ölsem de gelmeyeceksin.
Dileğimi tekrarladım binlerce,
Yokluğunda depreşen acıların bu ilk ayda
Acınnla yanıp,kavrılsam ne fayda…

Şimdi yürüdüğün,yattığın yerleri kutsal sayacağım,
Dayanılmaz acınla ben yıllarca yanacağım.
İmkansız ama,görsem seni o mekanlarda vuslatınla kalbim durur,ölüveriri,
İçim ürperiyor bakarken yattığın yere utanırcasına dönüveririm.
Sanki sitem ediyosun erken gönderdiniz diyer,
Oysa varlığınlığını lütüf bilir,bana moral verirdin,
Düşündükçe böyle olacağını kahrımdan ölürdüm.
Sayarırım bir bir sensiz geçen hüzünlü günleri.,
İçim yanar sularken üstündeki gülleri.

Brisbane,10 Eylül,2010, Ömer AKBIYIK