ne zaman gelsem yanına
uzanıp gökyüzünü seyrediyorsun
gündüz güneşi, gece yıldızları
toprakla bütünleşmiş bedenin
mor çiçekler süslemiş dört bir yanını
eğildim öpüp kokladım
belki sendin
belki senin bir zerren
hani hep yapardım
çıkmadan önce odandan
öperdim gözlerinden
çekerdim kokunu içime
gülerdin gözlerinle
tembihler gibi çabuk gel diye
ama sen gittin
nerede kaldı sözlerin
hani hiç gitmeyecektin
işte yine akşam ve sen
yıldızları izlerken
ben olamadım yanı başında
kalk desem, tut ellerimden
minik buseler kondur yanaklarıma
biliyorum görüyor, duyuyorsun
beklesem sonsuza dek
hiç uyanmadan
melek olup
düşlerime gelir misin
Kayıt Tarihi : 10.7.2015 17:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!