Neşet baba çalıyor telefonumda
‘’Yazımı kışa çevirdin’’ diyor
Tam bunu söylerken bülbül sesiyle
Evinizi kolaçan ediyorum gizlice
Seni görürüm belki diye
O sırada Neşet baba nakarata giriyor
Sende gözlerime
Beni fark ediyorsun
Bozmadan çıkıyorsun yukarıya
Merdivenlerin oradaki pencereden
Bir daha bakıyorsun uykulu gözlerle
Düşünüyorsun ‘’bu müptezel bu saatte ne yapıyor’’
Sevdiğine bakıyor güzelim sevdiğine
Kırk dokuz hafta göremeyince
İstiyor gitmeden doya doya göreyim diye
Kapıdan giriyorsun,kayboluyorsun
Müzikte bitiyor işte o ara
Tam gidecekken evin panjuru kalkıyor yavaşça
Ve düşlerimdeki Melek çıkıyor karşıma
Bende gözlerimin kör olmaması için
Ayrılıyorum önünden evin
Nasıl olsa bir daha geleceğim.
(14.08.2017)
Kayıt Tarihi : 18.2.2018 00:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Emin Vural](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/02/18/duslerimdeki-melek.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!