Düşlerimdeki Çocuk Şiiri - Seyrani Göl

Düşlerimde bir çocuk var,
Elleri küçücük,
Uçurtması masmavi.
Gönlünde mevsimsiz dağların çiçekleri…

Düşlerimde bir çocuk var,
göğsünde rüzgârın sıcak kalbi,
gözlerinde umutla dolu bir bahar;
her bakışıyla karanlığı inciten
minik bir kandil gibi yanar.

Ve aklıma geldikçe o çocuk
zamanın bütün yaraları iyileşir sanki;
gülüşümde yağmur sonrası toprak kokusu,
adımlarımda unutulmuş bir masalın
sesi duyulur.

O çocuk büyüse de içimde,
hiç kirlenmeyen bir su gibi duru,
hiç bitmeyen bir yol gibi uzun;
ne zaman kaybolsam
beni düşlerimde bulur.

Düşlerimdeki o çocuk,
gecenin en sessiz anında çıkar karşıma;
ay ışığını cebine saklar,
kırılmış heveslerimi
uçurtmasına bağlar.

Sonra koşar ufka doğru,
benim yürümeye cesaret edemediğim yolları
küçücük adımlarında büyütür umutları;
sessiz düşlerin bıraktığı boşluğu
ışıkla doldurur.

Bir kayan yıldız düşer omzuma,
“korkma” der gibi parıldar;
ben ise içimde bir yerlere
çoktan gömdüğüm umutları
onun gözlerinde tekrar arar dururum.

Bazen düşünürüm:
Belki de o çocuk dediğim,
bir zamanlar unuttuğum
kendimin ta kendisidir;
büyüdükçe kaybettiğim ne varsa
mavi bir uçurtmanın kuyruğunda
hâlâ sessizce sallanıyordur.
S.GÖL