Düşlerimdeki Çocuk Şiiri - Drej Emrah Ona

Yaşadıklarım beyaz bir perdenin açılışı yada bir gölge değildi
Bazen bir zeytin tanesinin ağaçtan düşmesi
Bazen de yağmurdan yaprağa ve oradan toprağa düşen bir damla
Bazen hırçınlaşan bir at, heybetli bir kanat
Gülümseyen bir çocuğun yüzündeki tebessümü
Yapılan işkenceleri, hastalıkları ve ölümleri görüyorum
Bu kabusların arkasından haykırarak uyanıyorum
Bir derin nefes alarak maviye dalıyorum
Düşlerimde yarattığım o çocuk teselli ediyor beni
İlham veriyor zorluklara karşı direnip gülümseyişi
Bir yandan sitem ediyor sanki gözlerinin feri
Topraktan beter çatlayan o elleri
Ve bıkmıştı sanki düşmekten, söyler olmuş yaralanan dizleri
Koştum arkasından öyle hızlı kaçıyor ki
Yetişemedim, yazdıklarım sadece izleri
Hüzün veriyor, hüzülendiriyor bizleri
Yeri yurdu olmasa da ağlamıyor, bitmiyor gülüşleri
Çıkmıyor içimden belli beni seviyor beni
Kıskanmıyor kimseyi, kıskanmıyor sevgimizi
Merak ediyor bence ona karşı düşüncelerimizi
Beklide o kuruyor ağızdan çıkan cümlelerimizi
Ve beklide o neşelendiriyor hanelerimizi
Anlıyorum şimdi her şeye neden güldüğünü
Bu çocuğun adı hayat bence
Düşünmüyor sadece yaşıyor ve düşündürüyor
Dünya zalim olsa bile o hep gülümsüyor
Onu hayal eden birilerinin olmasını istiyor
Sende hayal et GüLüM o cocuğu izle
Bırakma ellerinden kalbine gizle
Anlamasan da bak gözlerine ve ellerine
Birden sarılma ona yaşadıkları öyle ağır ki
Adamı birden götürür ölüme
O bir kuş misali diyar diyar dolaşır
Sağa sola sataşır ve sevdalılara bulaşır
Kendiyle küser kendisiyle barışır
Zamanı geldiğinde yalnızlığa alıştırır
Yürümeye başlarsın yolunu karıştırır
Azimlidir bırakmaz peşini başkalarıyla yarıştırır
Küsemezsin ona kendiyle barışıktır
Yüzsüzdür, çözemezsin karmaşıktır
Anlayacağın GüLüM o aşıklara aşıktır.