Düşleri mi küçülür insanların büyüdükçe?

Düşleri mi küçülür insanların büyüdükçe,
Gerçekler mi büyür yoksa gün geçtikçe?

Bir çocuk düşünün…

Gelecekte her şeye sahip olacağına inanan,
Söylenen en ufacık yalanlara safça kanan,
Saflığıyla mutlu, mutluluğuyla saf,
Ama düşlerinin hazinesine sahip olan…

Ve bu çocuğun büyüdüğünü düşünün...

Geçmişte kalanlara pişmanlık duyan,
Her fırsatta doğrulardan kaçan,
Hazinesini yıllar önce kaybetmiş olan,
Saflığını yitirmemişlere işidir artık yalan…

Düşler küçülmez insanlar büyüdükçe,
İnsanlar körleşmeye başlarlar sadece,
Mutluluğun anahtarını kaybetmişçesine
Boğulmaktır istekleri gerçeklerin denizinde…

Düşleriyse durur en kuytu kalp köşelerinde,
Beklerler belki bir gün hatırlanırlar diye,
Kimisi son nefeslerinde döner düşlerine,
Kimisi hiç dönemez, öldükten sonra bile…

Ben,
Uğur Yılmaz,
Yılmadan gördüm en görülesi düşleri,
Uğur saydım hayal etmeyi,
Gerçeğe yenilmemeyi…

Şimdi biliyorum ki bendim galibi hayatımın,
Yenilmekten korkmadım, sevmekten hiç korkmadım,
Gün gelecekse ve zaten diyeceksek ki 'öldüm',
Ben şu anda olduğu gibi, hep “büyük düşler gördüm”…