Düşlerde gezerken Şiiri - Yusuf Pınarbaşı

Sana şiirler yazardım eskiden,
Gözlerin bana ilham olurdu.
Işığın yıldız misali gecemi süsler,
Odanda hep ay ışığı olurdu.

Oturup usulca seni izler,
Rüyalarına bile girmek isterdim,
Yemyeşil bir bahçe içinde olurdum,
Masallar gibi rengarenk olurdu.

Hiç bitmesin bu rüya derken,
Huzurla atan kalbin duyulurdu.
Ses çıkarmazdım rüyanda bile,
Parmak uçlarımda yavaşça yürürdüm…

Ben rüyalarında gezerken,
Gün ışığı gözlerine vururdu.
Gözlerin hemen aralanırdı.
Bahar gözlerinle birlikte,
Benim de dünyam aydınlanırdı.

Bunlar hayaldi tabi de,
Fakat düşündüm yine de,
Seninle bir ömrü yaşamak, kim bilir?
Kim bilir ne kadar güzel olurdu…