Düşler Yurdu Şiiri - Yusuf Sarı 2

DÜŞLER YURDU

Ey masalımın o veciz metni, şiirimin coşkusu,
Sırtlarında seherin ışıltısını taşıyan, dağların ötesi,
Sen, sevdasına yanıp şiirler söylediğim,
Dağlara taşıdığın siluetinin onulmaz arzusu,
Sen dolunayım kadar yakın dağların ötesi Sarya!

Bakışların çöl sıcaklığı, gözlerin deniz mavisi,
Yüreğinde derinlik ve şafakların soluğu,
Hülyalarım kül olmasın,
Zirvelerde esen rüzgârlar dibe vurmasın,
Kırılıp boynu bükülmesin dağ çiçeklerinin Sarya!

Ruhumda, kederle ördüğüm sessizliğin, dağıtıyor gecemi,
Rüyalarıma ten oluyor, ay ışığında yıkanan yüzün,
Tebessüm duran dudaklarında Munzur’un gölgesi,
Gökçeleşmiş saçlarından yıldızlar kayıyor Sarya!

Ah şimdi şiirim gerildi çarmıha, yüreğimle,
Artık sensiz hangi masalla avunurum, hangi efsaneye el açarım,
Siyah feracende süzülen, yaleleşen saçlarınla
Sen, gün ıraklığında yıkanan ceylan, kuşlarda nağme...
Söyle! Hangi kayıp uygarlıkta doğup, hangisinde öleceğim Sarya!

Doğan güne söyle, rüzgârın yukarı diyarlarda mahpusluğunu,
Yıldızların yeniden bahara doğduğunu,
Söyle ezgilerin vursun Bingöl dağlarının eteklerine,
Çınlasın Munzur, Murat, Botan vadisi,
Sarsın zifiri karanlığı, dolunayın kolları Sarya!

Dicle kıyısında çölleri aydınlatan ay, güzelliğinle ışıldı,
Tabletlerin, kayaların, gizemine kazındı aşkın,
Hayal ülkesinin masallarında,
Nil, turuncuyla köpürdü gülücükler getirdi,
Züleyha’nın... Güzellik nağmeleriyle Sarya…

Ah Sarya’m, güneşe kıyıp Nil’in bataklığında batırdılar,
Zaman bir kez daha kelepçelendi yüreğimden,
Gökler çırılçıplak, yıldızlar üşür oldu,
Donakaldı hayal yurdunun vadileri,
Zühal hançerlendi, yüreği kanadı... Sarya…

Söyle, ne gün gelir sevinç yüklü şarkılar?
Ne gün gider sislerin ördüğü dağlarda hüzün?
Nefesim boğuluyor bir dağ çiçeğinin donuk dudaklarında...
Şarkılar söyle, ezgilerimi, şiirlerimi kaybetmekten korkuyorum,
Unutma!
Hiç olmak, yok olmaktır,
Oysa toprak olmak, yeniden doğmaktır.

Yeniden doğmaktır Sarya…