Düşler İçre Yürürken Şiiri - Hüseyin Dur ...

Geceye bir şiir yazdım
Ve üfledim mumdan
Sönsün bütün ayrılıkların ateşi

Bir gölge ile selam gönderdim sana
Vuslat birkaç dokunuşun inkişafıyla belirdi
Melodiler öğrettim baykuşlara ve yarasalara
Olur da bir gece hasret düşerse gönlüne
Altın sarıdan çakmağımın çıkırtısını duyamazsın
Duyamazsın senin uğruna yanan bir kâinatın çığlıklarını

Değil bu bendeki kelebekler
Aslanlar kükrer içimde
Kurtlardır uluşan
Ve yine bir kurt içimde
Oysa yüzyıllık çınar değilim lakin yine de içimde
Eyleşir damarlarımda
Adın aşk ve adın iki hece

Dallarım altında çıngırtısı çay kaşığının
Kaşık şekere oynar
Çay dudağı bekler
Bardak tabağın üzerinde
Ve ben sana hasret

Yürüyor bastonlu dede
Ve aşk taşır asırlık çizgilerinde
Baston kaldırıma değer
Taşlar gülümser
O tıkırtıda gençliğe özlem beni anlatır bana
Güneş ısıtırken kemikleri
Güneşe âşıktı onlar
Ve ben sana hasret

Yürümek dallar arasında
Dostluğunda rüzgârın
Rüzgârdan mıdır hışırtı
Yoksa yapraklar mı türkü söyler
Sebep her mülke hükümran olmuş
Oysaki ben sebepsiz severdim seni

Bir de severdim ufaktan
Tozlu ellerime bazlamanın üzerindeki yağı çamur etmeyi
Çocukluğumu severdim
Çocukça severdim
Çiçek olun derdi Osman öğretmen
Ben ise bağlamazdım ellerimi iki yandan
Çünkü çiçekler dans etmeliydi kırlarda
Çiçek olmadım kır oldum da
Sen açmadın gönül tarlamda

Unutmam lise sıralarında
Kemerimin köşesinde ince bir çakı
Geceden miras kalmış başımdaki o sızı
Ders edebiyat konu söz sanatı
Ve ben o gün öğrendim
Damardan akan kanın gül sevgiliyi suladığını
Ve senin adındı hüsn-i talil
Sevilir mi hiç ölüm ben sevdim
Toprak içindi beden
Ruh tanrı için
Ömür senin içindi
Ölüm benim
Ve ben ölürken de
Düşler içre yürürken de
Sana hasret…