Düşlemek Aşkın Aynasıdır Şiiri - Ozcan Atac

Sevda yol aldıkça gönlümde
Her sonbahar yapraklar dökülür sesime
Zemheri soğuğunda kar düşmeden tenime
Kim söyleyebilir bana
Düşlemek aşkın aynasıdır diye?
Ey ölünesi hayat
Bana bağışlamayı öğretme!

Hani derler ya
Ne söylesen yalan olur
Belki de öyle bir şey bizim hikayemiz
Bir kulak çınlamasına benzer
Sanki biri seni anar
Konuşulan neydi acaba
Yitip giden neydi?

Yeni bir ihtimalle vuruyorum kendimi yollara
Kuşların uçuş seyrine
Bütün cevapsız sorular elimde kalıyor
Neydim, ne oldum, ne olacağım demeden
Sevgilimin aşk yarası düşüyor içime.

Uçurum kıyısında ölmeye yatarken
Son bir umutla uzanırken ellerimiz
Kurumuş bir dala
İşte onun adı aşktır
Her düş yasakları delip geçerken
Yine de aşktır bizi içinde gizleyen.

En çok ona sığınırız
Ve yollar ondan birleşir
Bin yıllık yaşanmışlıklar kadar
Tanrıları bile kıskandırmıştı
Derlerki;
Ya sonsuzluğu yakalarsın mahremimde
Ya da sonu olursun ömrünün gençliğinde

Ayrılıklar aşka küsmüş birer lavinya
Yol ver geçeyim
Gurbetin yele sürülmüş hasretiyle
Başıma duman kederleri kadar bileyim
Çırpınsın kanatlarım özgürlüğüne sonsuz
Bütün suçlarım aşka bedel olsun

Yalanım varsa namert olayım
Güne merhametimi kanıksadım
Beklediğim geceye mehtap olsan
İçtiğim her rakı kadehinde
Kendime uzayan bir yol olurum

Düşün ki ölmeye yatmışız
Ya da uçrum çiçekleri gibi
Rüzgara gülüp geçmişiz
Ne yağmur durdurabilir öfkemizi
Ne de yağmuru getiren
Çünkü biliyoruz ki
Düşlemek Aşkın Aynasıdır