Düşkün Şiiri - Haşim Önal

Tutsak gece,
Karanlıklar bir bir zapt edilmiş
Ay ışığının hükmü yok artık
Yıldızlar korkularından,
Bir çift gözün içine kitlenmiş..

Bütün zamanlar çakılmış olduğu yere
Gün,ay,hafta yok ki,senelere uzansın
Bütün zemberekler perperişan
Dişliler kırık
Çarklar,paslanmaya terk edilmiş..!

Bir düşkünün ağzından tütüyor
Etrafı kaplıyor,tütün dumanı
Bir bir hüzün üflüyor sokaklara
Gelen geçen ‘yazık' diyor
Kimisi düşünüyor;
Nasıl bu hâle gelmiş?

Vardır elbet mutlu anıları
Güldüğünü gösteren bir tek resim
Kim bilir nerede?
Gündüzleri torba yapmış tek eline,
Çekiyor içine sevdalarını
Gözleri kayıyor yuvaların dan
Saçları diken diken
Saldırgan olduğu görülmüş
Hareketsizce yerde yatarken..!

Acıdığından hayallerine,
Acımamış hiç kendisine
Köprülerin altında mabedi
Durgun bir hayal ışığında gece
Yok hiç birşeyin hükmü..!
Dökülsede anılar yüzünden hece hece..

Gariban gönlünün derinlerin de
Issız bir adanın son kalan insanı,
Gemiler bir bir geçiyor da
Görmüyor işte,o sakallı adamı..!

Uçurtmaların kuyruğun da gözleri
Kendisinin hiç olmasada,
Annesi onu hava kararınca çağırmamış
O,parklarda top oynamasa da
Dilinde bir yanık türkü
Tütün den sonra üflüyor sokaklara
Atıyorlar önüne,düşüyor işte
Bazen Yazı,bazen Tura..

Şiirleri var belki de
El değmemiş,kalbine düşmemiş sevdalarına
Tek işi kimse olmak,ıssız sokaklara
Korkanlarda oluyor
Alaycı bakışları kalbine saplayanlar da
Bir tek saniye bile umrunda değil ki
Neylesin O'na,şu vefasız dünya
Hani birisi el uzatsa
Tutacak ama;
Kimin eli,kimin neresin de..!

Hayat okulunun,sınıf tekrarı yapan öğrencisi
Issız sokakların,kaldırım taşların dan sonraki
-kadrolu işçisi,
Tatmadığı mutluluğun,umutsuz gece bekçisi
Sıfatlarından bihaber
Sıfatına gizlediği hüzünlerin,tek sahibi.

Aldığı nefesin hakkını veriyor
Aldığı nefesten habersiz olanlara..!