Düşeyazılan Bir Umut Şiiri - Harun Koçbay

karlı
buzlu bir kış yolculuğunun
sonu varılmaz hülyaların yol aldığı
en işlek caddesidir umut
sonra yol
ekmek kavgası ve
şiir.
dinlenme tesislerinde
azıcık kıçımız sandalyeyi bulur oldu.
sonra tekrar yol ve
yolculuk.
gözler art arda gider oldu
kapalı karlı yollarda.
uzarda gider vakit
sonu ne zaman çayelinde duracaktan
beyazlaşır çay bardakta.
kar yağar
umut kefen giyer
vişne çürüğü sandalyede
topuğuna sıkılan hayallerindir
limansız kucakların ve
jan içinde sallanan kolların.
ardında batar umut taşları
kara bir denizde.

şimdi kara
kara bir denizin
soğuk sularında kaldı
çinekoplu tezgâhlar.
çinekop mavisine
dalar da gider umut
içine hüzün damlaları düşer
iklim daha da soğur
çay kaçak kokmaz olur.

işte
daha düşeyazılan
kara bir denizde
bir sandalyede
topuğundan asılan
tezgaha gelmeyen
çinekopun dişlerindedir
umut.

17-18.12.2013
Harun KOÇBAY
RİZE