Düşeş Zulada Şiiri - Resul Üstün

Has ekmek,
kör memleket.
Ye babam ye Şevket.
Hey yavrum hey!
Kafatası Helmut,
kuşamı elberbat.
Beyni Şaronvari,
Duruşu; mübarek Gorbi sanki...
Vatanseverlikte hep yek dubara,
yine başta,
yine en önde bir numara.
Düseler,
düşeşler yan cepte,
yedekte zulada.
İhtiyaç anında,
bir bu yanda,
bir o yanda.
Hey yavrum hey!
Yozgat'tan Satılmış Bey,
Urfa'dan Sato Ağa,
binmişler bir kel kabağa.
Ya Allah, bismillah,
ilk hedef:
kısmetse Cello Ağa'ya
bir kaç Bez-men ısmarlamaya.
Belki de buradan oradan,
biraz börtüböcek,
biraz da iş olsun diye
köşe bucak kapmağa...
Hey yavrum hey!
Kuralsızlık kural olmuş,
bizim çoban kral olmuş.
Kavaldaki Derdo Paşa,
metropolde bir hoş neyzen olmuş.
Etrafında üç beş zibidi,
hem sağı yedi, hem solu bitirdi.
Şimdi ortada bir iki hindi,
gulu gulu bindi,
sulu sulu sindi.
Heeeyt be hey!
Neye niyet,
kime kısmet.
Serde nakış nakış kispet,
cepte birkaç peksimet.
Stockholm'da demet demet,
biraz senet,
biraz sepet.
Londra, Newyork, Lahey,
Çantada keklik adalet!
Acelen ne yavrum?
Çalış seninde olur elbet.
Sabret sabret.