Düşersen Dostun Kalmaz Şiiri - Nevzat Dağlı

Düşersen hiç dostun kalmaz,
Eller senden uzaklaşır.
Mektubunu posta almaz,
Pullar senden uzaklaşır,

Hatırını kimse sormaz,
Kardeş bile senle durmaz.
Annen, baban, yarin sarmaz,
Kollar senden uzaklaşır.

Selamını kimse almaz,
Kapını hiç kimse çalmaz.
Tutunacak dalın kalmaz,
Dallar senden uzaklaşır.

Hayat çarkı seni gever,
Dostlar yerer, düşman över.
Bülbül olsan karga döver,
Güller senden uzaklaşır.

Hiçbir yerde duramazsın,
Ele yönü soramazsın.
Menziline varamazsın,
Yollar senden uzaklaşır.

Engel çıkar hep aştıkça,
Borç artar hesaplaştıkça.
Azrailin yaklaştıkça,
Kullar senden uzaklaşır.

Kuruyanı ateş bulur,
Ne bir toprak, ne su gelir.
Yalnız yanan yalnız ölür,
Küller senden uzaklaşır.

Sakın düşme iyi tutun,
Yaşam sırrı budur bütün.
Çiftesinde durma atın.
Nallar senden uzaklaşır.

Nevzat sana hatırlattı,
Üstünden bir vebal attı.
Koparırsan ondan hattı,
Diller senden uzaklaşır.