Düşermiş Şiiri - Coşkun Arslan

Ağalar paşalar sefa sürerken
Garibin bahtına çile düşermiş
Kiminin gözünü uyku bürürken
Kimisi erkenden yola düşermiş

Düşer ise insan aşk ateşine
Sürükler durmadan onu peşine
Akıl ermez imiş gönül işine
Mecnun olan aşık çöle düşermiş

Her insan her şeye göstermez rıza
Gör neye sevinir gör neye kıza
Yansıyınca hisler duygular saza
Mızraba dokunur tele düşermiş

Tevekkül et hele sabret dünyada
Her şey nasip ile kısmet dünyada
Umutsuz yaşanmaz elbet dünyada
Bazen de umutlar göle düşermiş.

Başlar eğilmeye hesap gününde
Herkesin rotası huzur yönünde
Kimisi savrulur rüzgâr önünde
Kimileri malum küle düşermiş

Ayıklamak gerek dert olanları
Düşüncesi fikri art olanları
Namertler çekemez mert olanları
Yiğidin hası da dile düşermiş

Kimseler kimseyi aciz görmeye
Düşmanlara asla taviz vermeye
Toplumun içine hain girmeye
İçten fethedilen kale düşermiş

Coşkun Arslan