bana bir mayalık ümit bırak hayat
en olmadık zamanlara kurulmuş ağlayışlarım..
ya da gecenin bir vaktinde umut arayışlarım var
bir türkü çalar radyoda ırgalanır gönlüm
efkâr akar içimdeki yollardan
bütün turnalar uçar kirpiklerimden
gülüşü kırılır gözlerimin
büyür göğsümde mülteci bir ağrı
bağlamaya düşer ellerim üşür pena
kaldırımlara yapışır sesim
ağıt olurum sokaklarda sonrası hüzün
kanar el örgüsü yaralarım
başı belalı bir dağ rüzgarı sığınır saçlarıma
dilimde ağıta döner seher türküleri
akşama sarılır gündüz
güneş gider kızıllığa boyanır Akdeniz
ışıkları yanar Kaleiçi’nin, büyür gece
bir martı geçer limandan sesi acıya benzeyen
havadaki anasona karışır evsizlerin kokusu
içimde kimliksiz bir göçmen telaşı sonrası hicran
ne zaman dudaklarıma sürmeye çalışsam hayatı
düşerim dolunay keser yüzümü
heybesinde üşüyen bir gelincik saklayan derviş gibi
beni mor kanatlı bir turnanın uçuşuna bırak
kıvrım kıvrım meçhule uzayıp gitsin yollar
bana bir dem çek hayat en acısından sonrası yalan…
Ocak/2014/Antalya
Sıtkı Özkaya
Kayıt Tarihi : 31.10.2019 19:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!