Düşenler Ağlamaz Kendi Düşünce

Gülme artık bana; yaralanmışım,
Cehennem azabı tattım ömrümce.
Darmadağın olup parçalanmışım,
Güya aşka düştüm kendi gönlümce.

Sen hep bayramlarda, ben hep matemde,
Bir kötü, kısacık ömürde hem de,
Her şey gelip gitti, ne kaldı elde?
Bana armağanın yalnız işkence.

Kanlı gözyaşımı içime gömdüm,
Derdime katlandım ve hep süründüm,
Her gün ele karşı mutlu göründüm,
Düşenler ağlamaz kendi düşünce.

Haberin oldu mu çektiklerimden?
Hiç pay çıkardın mı gördüklerinden?
Acep utandın mı ettiklerinde?
Edenler bulurmuş günü gelince.

Gülüyorsun artık, inanayım mı?
Kalkıp da yeniden aldanayım mı?
Bu kez ben reddedip kurtulayım mı?
Gör neler çekersin sevilmeyince.

(HANÇER YARASI isimli Hece Şiirler 'inden > 71-72/100)