Düşen Zaman Şiiri - Aşkı Harun

Yalnızlık bir gece gibi,
Gözlerimdeki karanlıkta kaybolur.
Sözcükler, birer toz zerresi gibi,
Düşlerimde bile ağırlaşır.

Aşk, bir umutmuş gibi,
Bırakıp gitmiş yıllar öncesine.
Bekledim, hep bekledim,
Ama beklemek yorgunluğu sünger gibi içimi emdi.

Gözlerimdeki boşluk,
Bir zamanlar sevdanın izini taşıyan.
Şimdi ne düş var ne de beklenti,
Sadece bir "belki" ve bir "hiç" kaldı arada.

Yorgunum, hem de çok…
Ruhumun her köşesi tükenmiş.
Bir adım daha atsam, belki de düşerim,
Ama her şey zaten düşmüş,
Ve ben hâlâ bekliyorum.