Düşen yapraklara, Solan çiçeğe...

bazalt bir sessizliğe bürünmüş gecem
gölgeli yuvasından çıkarıp acılarını,
dile geldi garip gönlümün en ayaküstü meydanında.

her bir coğrafyanının hüzünlerini yudumladım,
her bir farklı zamanin halet-i ruhiyesinde.
dili, ırkı olmayan gözyaşlarım, ölümüne renksizdi.

kesif korkularım kurtlar misal sardıklarında etrafımı
filiz filiz umutlar savurdum semaya,
o karanlık karamsarlık bir ur gibi içimi kemirirken.

çokça sabahtan ışıklar çalmaya yeltendim,
haki bulutlar içti, topladığım hüzmeleri.
neden sonra içerilerine kaçtım gecenin.
ağırladı beni tüm heybeti ile bir oğul gibi.

dipsiz karanliginın sığlıklarında,
beni sefkatle kucakladi,
sardi, yogurup özümü,
neyden süzülen melodiye asilan hüzün yapti.

gece, o siyahi misal şefkati bol,
beni, benden aldı.
sakladığım pırıltımı çaldı.
gece,
karanliga sardı.
ruha karanlıklar saçtı.

'meğer ki üzgündür yürek,
kan siyah akar damarlarda,
kör gecenin küre-i arzda devinmesi misal'

2003