Herkes kırılmıştır mutlaka bir yerden,
Kimi belden, kimi bilekten,
kimisi taa yürekten.
Ama kırılmıştır mutlaka,
Belki bir acı sözden, belki terk edilmekten.
Kırılıyor işte,
İnsan dediğin etten, kemikten,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta