Düşbalıkları ½ Şiiri - Akın Akça

TASASIZ GENÇLİĞİNDEN KAYIN DALLARINA TIRMANIŞ

İşte bir kez daha kayın dallarından sallanıyorum
Ve o günlere geri dönebileceğimi umuyorum

Bir kayın ağacına tırmanırken ölmek isterim
Kar beyazı gövdesinden cennete doğru tırmanır gibi
Öyle ki,ağaç sonunda taşıyamayıp tepesini eğerek yeniden aşağı indirmeli beni
O zaman,gitmek de dönmek de güzel olur
Ve adım 'kayınlarda sallanan' olarak kalır.

Robert Frost (HERE ON EARTH)

Onlar her yerde.

buradan görürüm onları.

ordan görürüm onları:

Düş balıkları.

Kavaklar kuleler halinde uzanır yukarı:

Aşağıdan geçmekte,

fareli köyün kavalcısı:

İnsanları takmış peşine -

hayal elçisi.

Hem ritm ve hem de melodi -

ardışık ve güzel sesli.

Renkler renkler içinde;

onlar gökkuşakları dahilinde.

Pek tosun, durmayan topaçlar;

Fışkırırlar, dolu dolu bahçeler.

ve bu bahçelerde tertiplenen

şenlikler: ah, onlar;

… saklanmalık’lar!

Küçücük benekler

bile köz olabilir

mangal gönüllerde:

Düş balıkları, gerçeği;

onlar, gerçek ederler.

*

Bir gün,

kavağında ağaçların,

bir balık sıçradı -

çınar gibi cüsseli:

Aldığını tartmadı, saymadı verdiğini -

bildi gösterdiğini, aldığını.

Gördüm!

Kavaklar havadan, denize uzanmış

dallar, yapraklar halinde

denize ilişmişti!

Balıklar;

karalar içinde;

karalarını, her zamanki gibi

çıkartmış

koşuşturuyordu -

yapraklar üstünde! -

Gökler yüzeyinde,

Çiçekli bahar-yollarda

- Dallar üstünde!

Gördüm!

Ve birisi,

daha yukarı sıçrayanı -

neşe içerisinde!

- aşağı atladı:

denize!

balıklama!

Denize uzanan kavaklar,

havadan:

dallar;

yapraklarındaki su zerreleri

halinde -

yeşilin kucakladığı barış

- denize ilişmişti!

- -

Sevgili Betül Akdağ, Ümran Demircan ve Ahu İzanlı’ya buradan teşekkürler. İlham verici oldular.