Düş yorgunu sayıklamalar Şiiri - Hatice Ak

Sokak lambaları hızlı adımlarla geçip gitti önümden
Bir bilinmeze yol alıyorduk, aklımdaki sorular ve ben
Hangi istasyonda duracaktı sancılarımız
Hangi rıhtım intiharımıza sahne olacaktı
Ve kalmış mıydı koylarına sığınacak emin bir liman

Oysa dün
Ne güzellikler yaşanmıştı bu gezegenden geçerken
Yarının neler getireceği nasıl bilinirdi ki şimdiden
Badem ağaçları yine açmış çiçeklerini erkenden
Bir gün güneş görmekle yetindi sonunu düşünmeden

Hangi yıldızsın bana el sallayan gökyüzünden
Sen neredesin, bak en kötü hallerimdeyim yine ben
Bu uyku hali de neyin nesi, nedir böylesine başımı döndüren
Belki de fırtınalardan arta kalan yüreğimdi
Tutunamayıp dallarına yüzüstü yere düşen,
Ellerin ellerimdeyken

Buz tuttu bedenim, sensizlikte çok üşüyorum
Ayağa kalkmaya çalıştıkça hızla yere düşüyorum
Nedir bu kalabalık, neden toplanmış bu insanlar
Bu örtüyü örten kim üzerime, burası neden bu denli dar
Tabutta taşınan ben miyim, başka biri mi var